Lesgeven… inmiddels doe ik dit al een jaar of vijf. Met ontzettend veel passie en plezier sta ik voor de groep. De energie die ik hiervan krijg is niet te beschrijven, heerlijk! Waarom ik ben gaan lesgeven? Mijn grootste drijfveer is om mensen in beweging te brengen en met een voldaan gevoel de les uit te laten gaan. Sporten is niet altijd vanzelfsprekend geweest voor mij, maar ik zou het niet meer kunnen en willen missen. Dit gun ik iedereen, dat sporten iets van jezelf is en je daar een ander niet voor nodig hebt om in die motivatie te komen.
Van 68 naar 115 kilo
Er was een tijd dat ik geen moment aan sport dacht of er altijd een excuus voor had om het niet te doen. Het brengt mij terug naar 2 mei 2017… de datum dat ik nog altijd even stilsta bij het feit dat ik toen begon aan een nieuw hoofdstuk in mijn leven. Het was de dag dat ik een maagverkleining kreeg. Vanaf mijn puberteit heb ik geworsteld met overgewicht. Ik herinner me dat ik rond mijn puberteit op de weegschaal stond en 68 kilo zag staan. In de jaren die volgden, klom dat getal gestaag omhoog. Ik ken elk dieet van voor naar achter. Er ging wat af en er kwam elke keer weer wat meer bij. Tot het moment dat de weegschaal 115 kilo aantikte.
Mijn bloeddruk was te hoog en ik kampte met een ernstige vorm van slaapapneu, maar liefst 33 keer per uur stokte mijn ademhaling tijdens mijn slaap. Dit verklaarde waarom ik nooit een volledige film kon uitkijken of een boek kon lezen. Ik viel in slaap als ik nog geen vijf minuten verder was. Voor mijn gezondheid moest er iets gebeuren, dus ik zag geen andere uitweg dan met mijn huisarts in overleg te gaan over een maagverkleining. Hij had overigens al eerder aangegeven dat dit iets was om over na te denken, maar ik wilde er niet aan geloven. Want hoe kon het zo zijn dat ik dit niet zelf voor elkaar kreeg? Ik was toch zelf verantwoordelijk voor de keuzes die ik maakte, dus ook voor datgene wat ik in mijn mond stopte? Ik ging dan ook met lood in mijn schoenen en een gevoel van falen dit proces in.
Work-a-holic
De operatie verliep succesvol, echter verloor ik teveel bloed en viel ik flauw, waardoor ik midden in de nacht toch weer terug moest naar het ziekenhuis. Dit maakte mijn herstel enigszins hobbelig, maar desondanks kwam ik er gelukkig toch vrij snel weer bovenop. Dus… gewoon weer aan het werk.
De mensen die mij iets beter kennen weten dat ik getrouwd ben met mijn werk, mijn mobiel en laptop. Naast ClubCardio run ik mijn eigen onderneming en was ik ook in mijn avonduren en weekenden vaak aan het werk. Thuis konden ze mij uittekenen; zittend op de bank met mijn laptop op schoot, met een bakje chips (of iets anders ongezonds) naast mij. Het ontwikkelen van een goed eetpatroon vond ik dan ook het meest lastige van deze verandering.
Gewoontes en patronen waren er in de loop der jaren ingesleten en (uiteraard) niemand anders moest deze de nek omdraaien. De eerste drie maanden kon ik zeker minder eten, maar mijn slechte eetgewoontes waren nog niet verbannen.
Mindset: change your thoughts and you change your world
1 augustus 2017… het was in de week dat mijn vader in het ziekenhuis belandde en na een operatie in coma raakte. Ik heb hem niet meer mogen spreken en in diezelfde week hebben we afscheid van hem moeten nemen. Tot op de dag van vandaag pijnlijk, maar diezelfde week heeft mij ook iets moois gebracht. Het was zijn stem die fluisterde: ‘Virgien, als je nu niks doet komt het nooit meer goed.’
Zonder een moment van twijfel ben ik richtig de sportschool gegaan, heb ik mij ingeschreven en ik besloot dat ik niet meer zou duiken en mijzelf enkel in de fitnessruimte zou ‘opsluiten’. Na drie keer een andere sportset aangetrokken te hebben en met alle schaamte in mijn lijf ben ik richting een Sh’bam les gegaan. Een cardioworkout gericht op dans. Wat een openbaring was dit! Ik bakte er niks van, maar wat werd ik hier blij van. Ik ontwikkelde een sportritme van drie keer per week sporten. Dit hield ik vol, doordat ik iets deed wat ik leuk vond. Elke les deed ik een stapje naar voren, totdat ik ineens voorin de zaal stond en mij bedacht hoe gaaf het is als een ander dit ook zou ervaren. Ervaren dat sporten geweldig is, als je maar doet wat je leuk vindt en wat bij je past.
Van bankzitter naar sportinstructeur
In 2018 besloot ik de opleiding te volgen om instructeur te worden. Elke les is een feestje, haal ik zoveel energie uit de les en uit de deelnemers en ben ik dankbaar dat ik al mijn energie aan deze mensen mag geven. Bloed, zweet en tranen heeft het mij gekost (Jantine kan dit nog navertellen ;-)) om daadwerkelijk de stap naar instructeur te maken. Nachten heb ik geleerd, geoefend, gedanst... Maar dit is wat ik wilde: mensen motiveren om van de bank te komen, ze in beweging brengen, zichzelf te laten zijn in een les en te sporten op het niveau wat ze aan kunnen.
"The way to get started is to quit talking and begin doing." - Walt Disney
